
ณ บ้านวรรณกรรม หนังสือ เรื่อง ทวิภพ / ทมยันตี ราคา 532 บาท
ราคา
532
บาท
ราคา
532
บาท
รายละเอียดสินค้า
ชื่อเรื่อง ทวิภพ
ประพันธ์โดย ทมยันตี
ประเภท: ย้อนยุค/อิงประวัติศาสตร์/Bestsellers/ความรัก
ปกอ่อน 2 เล่มจบ
Edition: 16th (2558)
ISBN: 978-616-214-5094
นิยายสู่ละคร: ช่อง 7 ปี 2537, ช่อง 7 ปี 2554 / ภาพยนตร์ ปี 2533, 2547 / ละครเวที ปี 2548, 2554
เรื่องย่อ
‘มณีจันทร์’ สาวแห่ง พ.ศ. นี้ ผู้พร้อมด้วยรูปสมบัติ ชาติตระกูลและการศึกษา ใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศมาตลอด เพราะบิดารับราชการในกระทรวงการต่างประเทศในฐานะเอกอัครราชทูต เมื่อมณีจันทร์และคุณมาลิดา ผู้เป็นมารดากลับมาเยี่ยมบ้านเกิด มณีจันทร์ฝันซ้ำๆ อยู่แต่เรื่องเดียว เธอฝันเห็นเรือนทรงไทย เห็นห้องหนึ่งสลัวราง และในห้องนั้นก็มีเสียงเรียก “แม่มณี…แม่มณีจ๋า” มณีจันทร์ไม่เคยเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟัง จนกระทั่งวันหนึ่งเธอซื้อกระจกบานหนึ่งมาจากร้านขายของเก่า เธอนำกระจกบานนั้นมาตั้งไว้ในห้องนอนของเธอ สิ่งอัศจรรย์หลายอย่างเกิดขึ้น เธอรู้สึกถึงความผูกพันแนบแน่นที่มีต่อเจ้าของเสียง “แม่มณี…แม่มณีจ๋า” ทั้งที่ไม่เคยเห็นหน้าผู้เรียกเลย วันหนึ่งเธอก็ได้เห็น “เขา” บนรูปถ่ายที่บ้าน ‘กุลวรางค์’ เพื่อนสนิท แล้วรู้สึกได้ว่าใช่คนนี้แน่นอนจึงซึกไซร้จนได้ความว่าท่านคือ ‘เจ้าคุณอัครเทพวรากร’ เอกอัครราชทูตไทยคนแรกประจำสหรัฐอเมริกา และคุณหญิงของท่านชื่อ ‘คุณมณี’
คำนำ
ตลอดชีวิตของมณีจันทร์ ไม่เคยมีคําว่า ‘คอย’ ใคร
มีแต่ทุกคนที่หมายปองเธอ ต้องมาคอยเธอทั้งสิ้น
หากบัดนี้…เธอคอยวันเวลาที่จะพบ ‘เขา’ ในอีกภพหนึ่ง มณีจันทร์หวนรําลึกถึงถ้อยคําของเขา ก่อนที่เธอจะก้าวข้ามทวารแห่ง ‘ทวิภพ’ กลับมา
“ไปไม่ได้ ฉันมีเรื่องพูดกับหล่อน แม่มณี”
เธอหันมายิ้มใสขณะก้าวสู่บานกระจก ยามนั้นเธอต้องการให้ ‘เจ้าคุณอัครเทพวรากร’ ควรรู้เสียบ้างว่า…ผู้หญิงอย่างมณีจันทร์บังคับบัญชาไม่ได้อย่างแม่ประยง
ใครจะคิด มือล่ำสันเอื้อมเข้ามาคว้าแขนเธออย่างอาจหาญ
รอยอบอุ่นส่งกระแสร้อนรุ่ม วาบเดียว…ในสายหมอกรางเลือน เธอเห็นกับตา ร่างนั้นกระเด็นกลับไปทันที ราวกับถูกกระแสอะไรสักอย่างผลักอย่างรุนแรง!!
ดวงตาที่มองเธอ ตกใจ ตัดพ้อ อาวรณ์
มณีจันทร์หลับตา รับรู้ถึงกระแสเลื่อนไหล
บัดนี้…เธอรู้ชัดถึงคําตอบเช่นกัน
‘ทวิภพ’ เปิดสําหรับเธอคนเดียว เธอสามารถเดินผ่านช่องทางแห่งเวลาได้ แต่โอกาสนั้นมิให้สําหรับผู้อื่น และเป็นเธออีกผู้เดียวหรือเปล่า ในยามนี้ ที่รอคอยวันเวลาที่จะไปพบเขา แล้วเจ้าของดวงตาตัดพ้อนั้นเล่า เขาจะยังรู้สึกเช่นไรหนอ
…โอ้ เวลา ป่านฉะนี้ เจ้าพี่เอ๋ย
จะทําสิ่ง ใดเลย ให้สงสัย
จะรู้ซึ่ง ถึงคน ที่ห่างไกล
ฤามิได้ คํานึง ถึงคนคอย…
การรอคอย…ความรู้สึกว่า หัวใจของเรานั้นคอยใครอยู่สักคน และรับรู้ถึงว่าใครคนหนึ่งนั้นก็รอคอยเราอยู่ หัวใจที่ต่างเฝ้าคอยกันและกัน คือความถวิลหาที่แสนหวาน คือความงามของใจดวงที่อ่อนโยน เปี่ยมสุขและหอมหวนอยู่กับวันเวลาแห่งความหวัง…
วันและเวลาที่ ‘เรา’ จะได้พบกัน
เพื่อรักกันให้เต็มหัวใจที่เฝ้าคอย…เนิ่นนาน
ช่วงเวลาปัจจุบันของมณีจันทร์…ก้าวผ่านกระจกบานนั้น บานที่เปิดเป็นช่องทางให้ ‘ทวิภพ’ เชื่อมโยงเข้าหากัน…สู่ ร.ศ.๑๑๒ ณ ที่ที่เธอเดินทางไป ณ เวลาที่เธอไปดํารงอยู่ แม้จะเสมือนว่าคนละภพ…เสมือน เดินทางจากภพหนึ่งสู่ภพหนึ่ง
แต่ทั้งสองภพต่างก็เป็นเวลาแห่ง ‘ปัจจุบัน’
ณ เวลาที่ผ่านมาก่อน…มณีจันทร์คือ ‘แม่มณี’ ของ ‘เจ้าคุณอัครเทพวรากร’ เอกอัครราชทูตไทยคนแรก ประจําสหรัฐอเมริกา นักการทูตผู้มีบทบาทอย่างยิ่งยวดต่อกรณีการแก้ปัญหาการรุกคืบเพื่อยึดแผ่นดินไทยของฝรั่งเศสและเหล่านักล่าอาณานิคม กล่าวกันว่า เขาและเจ้าคุณวิศาลคดี คือ
บุรุษ ผู้ไม่ยอมให้สยามประเทศพ่ายแพ้
บุรุษ ผู้พยายามแก้ไขชะตากรรมของประเทศสุดความสามารถ
ทว่าประวัติศาสตร์ในช่วงตอนนี้คงจะขมขื่นสําหรับคนไทยอย่างมหาศาล เพราะบันทึกรายละเอียดดูจะลวกๆ ทํากันอย่างไม่เต็มใจ ดูคล้าย ๆ ‘พยายามลืม’ กันโดยถ้วนหน้า
กี่คนจําเหตุการณ์ประวัติศาสตร์
อันขมขื่นตอนนั้นได้
กี่คนจะรู้ว่าบรรพบุรุษไทยทุกคน
ผ่านวิกฤตการณ์มาอย่างไร
และอีกกี่คนจักเข้าใจ… ไทยรบพม่า คือสงครามสําหรับกษัตริย์ คือมหาศึกในศักติแห่งพระราชา หากการเสียสิทธิสภาพนอกอาณาเขต คือการถูกย่ำยี!
ทวิภพเคลื่อนผ่านแยกจากกัน โลกที่มีบทบาทของตนโดยเฉพาะดำเนินต่อไป ใครจะรู้…อีกช่วงเวลา ทวิภพจะมาบรรจบกันอีก
บางคนจะได้พบช่องทางผ่าน
บางคน…จะได้พบใครสักคนที่เฝ้ารอ
และอีกบางคนต้องพรากจากกันชั่วนิรันดร์
ทวิภพ อาจจะเป็นความฝันที่เป็นความจริง!
โลกนี้ มีสิ่ง เกินฝัน
อนันต์ เหลือตรึก รำลึกได้
หากความฝัน บรรเจิด เพริศวิไล
ตื่นไย… สนิทฝัน ชั่วกัลปา
นี่คือเสน่ห์ของนวนิยายเรื่องนี้ งานเขียนชิ้นสําคัญ ‘ทมยันตี’ ศิลปินแห่งชาติ สาขาวรรณศิลป์ (นวนิยาย) ความรักสิเน่หาที่ดำเนินไปบนวิถีแห่ง ‘หน้าที่’ ความรับผิดชอบเพื่อแผ่นดิน การก้าวผ่านมิติเพื่อพบ เพื่อรัก และเพื่อร่วมหัวใจกัน ยอมแม้ละทั้งทิ้งชีวิต ละทิ้งในทุกสิ่งอีกภพหนึ่งไว้ เพียงเพราะบุรุษผู้เลิศคม สมบุรุษ ทั้งรูปลักษณ์และหัวใจ
เพียง ‘เพราะเขาเป็นบุรุษที่เธอรักและเขารักเธอ’
ใช่…จริงแท้ ทุกสิ่งทุกประการก็ ‘เพราะรัก’ ประการเดียว!
…โซ่ตรวน ผูกรัด สักร้อยหุน
ใจมั่น มุ่งหัก ทลายได้
แต่ใยรัก เบาบาง สักเท่าใด
ผูกพันไว้ แนบสนิท นิจนิรันดร์…
–
รักชนก นามทอม
บรรณาธิการ
สํานักพิมพ์ ณ บ้านวรรณกรรม
เดือนมีนาคม ๒๕๕๘
Be the first to comment